niet klopte. Het was niet per se een weten dat het niet klopt,
maar eerder wat men noemt een ‘splinter in de geest’, waarbij je ‘aanvoelt’ dat er iets mis is, maar je weet niet wat dat is. Veel mensen schudden dat ‘gevoel’ van zich af en doen net alsof die ‘splinter’ er niet is, maar het liet Frits niet los.
Na tientallen jaren van onderzoek en zelfonderzoek realiseerde hij zich dat hij verlichting en waarheid zocht voor zichzelf als zijnde Frits. Uiteindelijk werd het hem duidelijk dat dit niet tot de mogelijkheden behoorde. Hij realiseerde zich dat hetgeen hij werkelijk is, precies dat is wat hij als de persoon die hij geloofde te zijn aan het zoeken was. Met andere woorden, hij is niet dat wat aan het zoeken was, maar dat wat hij zocht.
Dit leidde meteen tot het inzicht dat hij niet dat lichaam en niet die geest is; niet dit ‘Frits-personage’. Het denken is niet zijn denken, de gevoelens zijn niet zijn gevoelens en de acties zijn niet zijn acties. Zo’n realisatie levert een andere blik op deze werkelijkheid op.